door Jesse Boon | mei 14, 2018
Ze speelt piano, haar hele leven al. Ze oefent volgens een ijzeren discipline. Veel, vaak, precies, technisch correct, altijd van blad. Ze speelt alle genres. Ze heeft verschillende docenten gehad, die allemaal zeer tevreden waren over haar vorderingen. Toch lukt haar...
door Jesse Boon | apr 12, 2018
Onlangs maakte iemand een filmpje van mij. Een portret. Het was een ongekunsteld, spontaan en menselijk filmpje. Niks ingestudeerd, niks opgepoetst, gewoon ik. Toen hij het filmpje mailde, heb ik een stil plekje opgezocht. Daar heb ik mezelf bekeken, met kromme tenen...
door Jesse Boon | feb 27, 2018
Het gebeurde ineens. Niemand had het aan zien komen. Scherpe woorden werden de volle theaterzaal in geslingerd en troffen genadeloos doel. Alle aanwezigen op dit feestje zaten in één klap rechtop. Wakker, alert. De schrik om het hart, de hakken in het zand, de vuisten...
door Jesse Boon | jan 28, 2018
De hond en ik maakten een wandeling door het bos, toen we plotseling gestremd werden door een ravage van bomen en takken. De westerstorm die over Nederland raasde, had precies op deze plek stevig voet aan de grond gekregen. Wortels staken de lucht in, stammen waren...
door Jesse Boon | dec 15, 2017
Laatst interviewde ik twee docenten die al jaren samen de musicalproductie maken op hun school. Ik vroeg hoe ze elkaar hierin beleefden. Het was alsof er een stoffig doosje openging, waarin roerende en oprechte complimenten al heel lang lagen te wachten om gegeven te...
door Jesse Boon | nov 27, 2017
Zondagavond, ik erger me aan Tegenlicht. De verhouding tussen mens en natuur wordt benaderd door technocraten en boze boswachters. Alsof natuur een ding is waar we ons gelijk in moeten bevechten. Natuurfilosoof Matthijs Schouten spreekt als enige met liefde over onze...
Recente reacties